Hoe ik het leven weer oppakte na/tijdens mijn burn-out

(geschreven op 13 mei 2020)

Zoals ik in een eerder verhaal vertelde had ik een baantje in de zorg voor een paar uur in de week, vanaf het einde van de lente. Het werk was erg flexibel en er was niet veel vraag dus ik had aardig wat vrije tijd om bepaalde dingen te kunnen verwerken. Ik had vanaf maart geen school meer, en die maanden ‘vrij’ tot nu zag ik wel als genoeg rust. Ik wist nog steeds niet hoelang een burn-out nou kon duren en ik snapte vooral niet waarom ik langer zou moeten rusten als ik toch al zo lang vrij was geweest. Het ging steeds beter met mijn sociale leven. Ik kon weer ontspannen afspreken met mensen en ik deed veel leuke dingen. Maar, ik had natuurlijk ook hele slechte dagen waar ik heel veel moeite had met mezelf. Wat moest ik nou. Ben ik mislukt? Wat moet ik nou doen met die grote mode-droom? Ik wist in ieder geval dat ik wel weer wilde studeren het komende schooljaar. Maar wat? En welk niveau? Kan ik HBO eigenlijk wel? Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik aardig beschadigd was na die mode-opleiding, omdat mijn zelfvertrouwen in mijn denk- en werkniveau diep was gezakt. Ik vroeg me af of ik niet mbo moest doen, omdat HBO blijkbaar te hoog gegrepen was voor me. Ik had gelukkig lieve vrienden en familie die mij verzekerden dat mbo misschien niet de juiste volgende stap is.

Dat deze opleiding niet goed uitpakte, heeft niks te maken met mijn kunnen, maar met allemaal verschillende oorzaken samen die ervoor zorgden dat ik daar niet tot mijn recht kwam. Ik zag gelukkig in dat ik wel weer iets op mijn eigen niveau ‘moest’ gaan doen als ik dat wil. Toch bleef ik het heel spannend vinden. Een nieuwe opleiding, HBO, misschien wéér een schooljaar weggooien? Gedurende de vrije maanden heb ik me georiënteerd in de verschillende opleidingen die me interessant leken. Mode was nog steeds erg belangrijk voor me maar ik durfde absoluut niet iets soortgelijks te doen als nieuwe opleiding. Ik had een tijdelijke afkeer naar alles wat met mode te maken had. Ik zag Creative Business op de Hogeschool van Amsterdam en het klonk als iets wat erg bij me past, maar ik vond het veel te eng. Deze opleiding is, net als de vorige, van de Hogeschool van Amsterdam en ik was bang dat ik dat niveau simpelweg niet aan kon. De opleiding bleef op mijn lijstje staan, maar ik durfde nog niks te beslissen.

Ergens in mei belde ik met mijn tante uit Malta. Mijn moeder is Maltees en is daar opgegroeid tot ze voor mijn vader naar Nederland is verhuisd. De hele familie van de kant van mijn moeder woont daar nog en we zijn erg hecht met z’n allen. De dochter van mijn tante, mijn nicht, had al een tijdje haar opleiding afgerond aan de Maltese College of Arts, Science & Technology (MCAST). Ik vertelde mijn tante dat ik druk op zoek was naar een nieuwe opleiding maar dat ik het echt niet wist, waarop zij antwoordde: “Waarom kijk je niet voor een opleiding van MCAST?” Ik weet nog dat ik dacht: ‘MCAST? Een opleiding op Malta? Ik heb altijd al voor een tijdje op Malta willen wonen maar dit was geen optie voor mij.’ We hadden het er nog even over en ze stuurde me de website van de school door, maar daar bleef het ook bij. Ik dacht er niet meer over na. Tot ik een tijdje later toch eens ging kijken naar de opleidingen die ze aanboden. Daar zag ik na even zoeken iets wat me heel erg aansprak, namelijk Environmental Sustainability. Hier leer je bedrijven en merken zichzelf te verduurzamen en leer je alles over het milieu en duurzaamheidstechnieken. Ik heb altijd al een enorme passie gehad voor het milieu, voor de Aarde, de geschiedenis van de Aarde en de gezondheid van de natuur. Voor mij is het het allerbelangrijkst dat ik wat kan doen wat daaraan toevoegt, iets wat de Aarde helpt, al helemaal in deze tijden. Ik kan ook altijd erg boos worden op bedrijven die alleen maar uit zijn op geld en verder ongelofelijk egoïstisch en kortzichtig met het milieu omgaan. Ik zag het al helemaal voor me; direct iets nuttigs kunnen leren én doen voor het milieu. Ik was zo goed als verkocht, maar wat nu? Ik kan toch nooit gaan verhuizen en iedereen achterlaten voor een lange tijd?

Ik verdiepte me meer in de opleiding, de inschrijfprocedure en wat ik zou moeten doen om daarheen te kunnen. De opleiding duurt twee jaar en is op hbo-niveau. Het Maltese schoolsysteem zit anders in elkaar dus ik moest eerst mijn diploma laten vertalen, daar lang op wachten en dan de Engelse versie naar Malta sturen. Mijn tante had me de gegevens van een contactpersoon doorgestuurd. Deze man was de manager van de afdeling voor buitenlandse studenten. Ik had regelmatig contact met hem om te onderzoeken wat ik moest doen om toegelaten te worden. Ik wilde eerst kijken of ik überhaupt wel werd toegelaten voordat ik het definitief maakte. Daarnaast leek Creative Business me nog steeds interessant, maar het voelde niet als een opleiding waar ik nu mee moest beginnen. Ik dacht erover na om eerst Environmental Sustainability te doen en daarna Creative Business. Deze maanden gingen erg snel en langzaam tegelijkertijd. Ik moest veel formulieren invullen, dingen laten vertalen, dingen laten nakijken en wekenlang wachten op antwoord. Ik heb een Maltees paspoort dus dat scheelde al heel veel in de procedure en gaf me een relatief grote kans om toegelaten te worden. In de periode dat ik hier veel mee bezig was, leerde ik ook een jongen goed kennen. Ik kende hem al een erg lange tijd, maar we hadden nooit echt veel contact. Nu bloeide dat heel willekeurig op en we kregen steeds meer contact en zagen elkaar regelmatig. De weken en maanden gingen voorbij en na een tijdje kregen we een relatie. Dit maakte het niet bepaald makkelijk, aangezien ik ondertussen bezig was met het inschrijven voor een opleiding op Malta voor twee jaar. De opleiding begon pas 1 oktober officieel dus ik had de hele zomer om alles te regelen. Toen mijn huidige vriend en ik al een tijdje veel contact hadden hoorde ik tot mijn verbazing dat ik was toegelaten. Dit was geloof ik ergens eind juni. Toegelaten voor de opleiding die ik zo graag wilde doen, in mijn moederland, tijdens het begin van de nieuwe en leuke relatie met mijn huidige vriend. Ik voelde me heel chaotisch. Ik moest heel veel huilen. Ik wist gewoon niet wat de juiste beslissing was en ik durfde er ook niet te veel over na te denken. Moest ik in Nederland blijven voor mijn vriend, terwijl ik dan niet weet wat ik moet doen met dit schooljaar? Moest ik wel naar Malta verhuizen, maar de relatie opgeven omdat ik daar dan twee jaar zit? Beide was geen optie.